شماره مهر ماه ماهنامه اقتصادی و سیاسی گذار منتشر شد. بخ استش اقتصاد در این شماره بحران دارو را مورد بررسی قرار داده و تلاش کرده ضمن ارائه تصویری از واقعیات موجود در بازار دارو، ریشه ها و علل بروز مشکل در این زمینه را شناسایی کند. در ورودی این پرونده با عنوان «درد بی درمان دارو» آمده است: «افزایش هزینه های درمان، یعنی خروج تعداد زیادی از مردم از این بازار؛ خروج مردم از این بازار یعنی تعویق درمان، تعویق درمان یعنی پیشرفت بیماری، پیشرفت بیماری یعنی کمتر شدن احتمال بازیافتن سلامت و این همه یعنی در یک دوره 10 ساله، ایران با اپیدمی بیماران صعب العلاج مواجه است. فقط مرگ بیماران نیست که نگرانی می آفریند؛ پاشیدن خانواده و اپیدمی افسردگی را هم باید مد نظر داشت و نگران سرنوشت توسعه کشور شد.»
«داغ دارو» نگاهی دارد به بازار داروی بیماران خاص. در این گزارش جدولی آمده که نشان می دهد برخی اقلام دارویی بیماران خاص تا 400 درصد رشد داشته است. دکتر محمدرضا واعظ مهدوی، رئیس اسبق سازمان بیمه خدمات درمانی، در مقاله ای با عنوان «ریشه های بحران» نشان داده که سیاستگذاری غلط دولت دهم سبب افزایش میزان واردات، کاهش تولید داخل، گران شدن خدمات پزشکی و... شده است.
گزارش هایی از رواج فروش کلیه و کبد، گزارش هایی از بازار تجهیزات پزشکی و شیرخشک، یادداشت و گفت و گو با رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس و مدیرعامل داروسازی داروپخش مطالب دیگر بخش اقتصادی را تشکیل می دهد. از نکات جالب مورد اشاره دکتر ناصر نقدی در مصاحبه اش با «گذار» این است که فرهنگ مصرف داروی خارجی با این تصور غلط که به صرف تولید در اروپا یا امریکا موجب اثربخشی بهتر است، سبب دو چندان شدن مشکل داروسازان داخلی شده است.
در بخش سیاسی، سه موضوع مورد توجه قرار گرفته است؛ تغییر تاکیتیک های دیپلماسی کشور به بهانه ارجاع پرونده هسته ای از شورای امنیت ملی به وزارت خارجه، نگاهی به زمینه های سیاست زدگی دانشگاه ها و تحولات مصر. پرونده نخست «بازی ظریف» نام دارد؛ گزارشی از دیپلمات اول های ایران پس از انقلاب (شامل کریم سنجابی، مهدی بازرگان، ابراهیم یزدی، ابوالحسن بنی صدر، میرحسین موسوی، علی اکبر ولایتی، کمال خرازی، منوچهر متکی، علی اکبر صالحی و محمدجواد ظریف)، گفت و گو با مجید تفرشی، گزارشی کوتاه از روند خروج و بازگشت پرونده هسته ای، یادداشتی از داود هرمیداس باوند، مقاله ای از سوزان ملونی از کارشناسان آمریکایی خاورمیانه با عنوان «پرونده هسته ای در دستان ایرانی محبوب واشنگتن» و یادداشتی از حسین نقاشی مطالب این پرونده را تشکیل می دهد.
«آزادی دانشگاه، دانشگاه آزاد» موقعیت و شرایط وزرای علوم پس از انقلاب را واکاوی کرده است تا نشان دهد چگونه غیرسیاسی ترین وزارتخانه کشور، به یکی از سیاسی ترین آنها تبدیل می شود. «فصل سیاست در درس علوم» و گزارش های تک صفحه ای از هر یک از وزرا، گفت و گو با دکتر نجفقلی حبیبی و دکتر علی عباسپور تهرانی و روایتی از آنچه در 4 سال اخیر بر دانشگاه آزاد گذشت، مجموع مطالبی است که در این پرونده درج شده.
قسمت سوم بخش سیاسی، «آینده سرزمین اهرام» را مورد توجه قرار داده و تلاش می کند وضعیت مصر پسا مرسی را پیش بینی کند.
«داغ دارو» نگاهی دارد به بازار داروی بیماران خاص. در این گزارش جدولی آمده که نشان می دهد برخی اقلام دارویی بیماران خاص تا 400 درصد رشد داشته است. دکتر محمدرضا واعظ مهدوی، رئیس اسبق سازمان بیمه خدمات درمانی، در مقاله ای با عنوان «ریشه های بحران» نشان داده که سیاستگذاری غلط دولت دهم سبب افزایش میزان واردات، کاهش تولید داخل، گران شدن خدمات پزشکی و... شده است.
گزارش هایی از رواج فروش کلیه و کبد، گزارش هایی از بازار تجهیزات پزشکی و شیرخشک، یادداشت و گفت و گو با رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس و مدیرعامل داروسازی داروپخش مطالب دیگر بخش اقتصادی را تشکیل می دهد. از نکات جالب مورد اشاره دکتر ناصر نقدی در مصاحبه اش با «گذار» این است که فرهنگ مصرف داروی خارجی با این تصور غلط که به صرف تولید در اروپا یا امریکا موجب اثربخشی بهتر است، سبب دو چندان شدن مشکل داروسازان داخلی شده است.
در بخش سیاسی، سه موضوع مورد توجه قرار گرفته است؛ تغییر تاکیتیک های دیپلماسی کشور به بهانه ارجاع پرونده هسته ای از شورای امنیت ملی به وزارت خارجه، نگاهی به زمینه های سیاست زدگی دانشگاه ها و تحولات مصر. پرونده نخست «بازی ظریف» نام دارد؛ گزارشی از دیپلمات اول های ایران پس از انقلاب (شامل کریم سنجابی، مهدی بازرگان، ابراهیم یزدی، ابوالحسن بنی صدر، میرحسین موسوی، علی اکبر ولایتی، کمال خرازی، منوچهر متکی، علی اکبر صالحی و محمدجواد ظریف)، گفت و گو با مجید تفرشی، گزارشی کوتاه از روند خروج و بازگشت پرونده هسته ای، یادداشتی از داود هرمیداس باوند، مقاله ای از سوزان ملونی از کارشناسان آمریکایی خاورمیانه با عنوان «پرونده هسته ای در دستان ایرانی محبوب واشنگتن» و یادداشتی از حسین نقاشی مطالب این پرونده را تشکیل می دهد.
«آزادی دانشگاه، دانشگاه آزاد» موقعیت و شرایط وزرای علوم پس از انقلاب را واکاوی کرده است تا نشان دهد چگونه غیرسیاسی ترین وزارتخانه کشور، به یکی از سیاسی ترین آنها تبدیل می شود. «فصل سیاست در درس علوم» و گزارش های تک صفحه ای از هر یک از وزرا، گفت و گو با دکتر نجفقلی حبیبی و دکتر علی عباسپور تهرانی و روایتی از آنچه در 4 سال اخیر بر دانشگاه آزاد گذشت، مجموع مطالبی است که در این پرونده درج شده.
قسمت سوم بخش سیاسی، «آینده سرزمین اهرام» را مورد توجه قرار داده و تلاش می کند وضعیت مصر پسا مرسی را پیش بینی کند.
